Het uitgangspunt van de Opiumwet is dat middelen alleen worden verboden als is aangetoond dat ze schadelijk zijn voor de gezondheid. Dat uitgangspunt wordt nu losgelaten. Straks worden uit voorzorg honderden middelen verboden, zonder dat is vastgesteld dat deze middelen schadelijk zijn. Het is volgens de regering hooguit “aannemelijk dat dat de verboden stofgroepen een risico vormen voor de volksgezondheid”. Als gevolg van dit verbod zullen gebruikers andere, meer schadelijke drugs gaan gebruiken of uitwijken naar onbekende middelen die (nog) niet onder het verbod vallen. Ook worden sommige van deze middelen ingezet voor onderzoek. Dat wordt straks een stuk lastiger, omdat voor ieder onderzoek een ontheffing moet worden aangevraagd.

Middelen die straks onder het stofgroepenverbod komen te vallen, worden nu nog verkocht door legale aanbieders. Het zijn immers legale producten. Door hele groepen middelen te verbieden, zal de criminele handel in verboden middelen alleen maar toenemen, met de daarbij behorende risico's voor de volksgezondheid. Daarnaast kost het invoeren van deze maatregel extra geld en extra capaciteit. Als gevolg van dit verbod neemt het aantal te identificeren middelen sterk toe. Er zijn nu al grote tekorten bij de politie en bij het NFI. Het verbod levert meer werk op voor deze instanties, in de vorm van meer laboratoriumonderzoek, meer opleiding, specialistische kennis, etc. Dit gaat ten koste van andere strafrechtelijke onderzoeken.

De productie en distributie van deze middelen is nu nog legaal, hetgeen betekent dat er belasting over wordt betaald, etc. Straks verdwijnt alles in de illegaliteit. Ook leidt het stofgroepenverbod tot een grotere complexiteit bij de opsporing en vervolging. Dat kost extra geld en gaat ten koste van andere strafrechtelijke onderzoeken.

Als hele stofgroepen worden verboden, dan wordt de productie en de distributie daarvan ook verboden. Dit zal onvermijdelijk leiden tot meer illegale dumpingen van drugsafval.

Het verbod maakt het mogelijk dat Nederland kan voldoen aan rechtshulpverzoeken uit andere landen die al een stofgroepenverbod hebben ingevoerd, zoals Duitsland en België. Op die manier kan Nederland in internationaal verband medewerking verlenen aan strafrechtelijke onderzoeken die betrekking hebben op NPS. Dit lijkt het voornaamste argument te zijn voor het invoeren van een stofgroepenverbod.

Als mensen weten hoe sterk bepaalde wiet is en hoeveel THC en CBD bepaalde soorten bevatten, dan kunnen ze een keuze maken die beter aansluit bij hun voorkeuren. Daarnaast kunnen coffeeshops klanten beter informeren en waarschuwen voor (te) sterke wiet, op grond van betrouwbare informatie. Een laboratorium kan ook vaststellen of er sprake is van verontreinigde wiet. Als coffeeshops wiet mogen laten testen, wordt de gezondheid van gebruikers beter beschermd.

Als mensen een betrouwbaar product kunnen kopen in de coffeeshop, waarvan ze weten wat er in zit, hoe sterk de wiet is en dat het veilig is, dan zullen minder mensen wiet via andere (illegale) kanalen kopen.

Als mensen een betrouwbaar product kunnen kopen in de coffeeshop, waarvan ze weten wat er in zit, hoe sterk de wiet is en dat het veilig is, dan zullen meer mensen wiet in de coffeeshop kopen. Dat levert uiteindelijk meer werkgelegenheid op en meer belastinginkomsten.

Als illegale telers weten dat hun wiet in een laboratorium wordt getest, voordat het wordt verkocht door de coffeeshop, dan zullen ze hun productiemethodes aanpassen en kwalitatief betere producten leveren. Minder verontreiniging bij de teelt heeft een positief effect op het milieu.

Nederland laat hiermee zien dat we de gezondheid van consumenten serieus nemen. In andere landen, waar wiet (deels) is gelegaliseerd, staat op de verpakking precies aangegeven hoeveel THC en CBD bepaalde soorten wiet bevatten, waar het vandaan komt en of het veilig is, zodat consumenten een goed geïnformeerde keuze kunnen maken.

Een verbod van een middel zorgt niet voor minder gebruik, alleen maar voor meer incidenten. De vraag naar 3-MMC blijft bestaan, ook al wordt het middel verboden. De productie wordt illegaal, waardoor er geen controle meer mogelijk is op het productieproces. Daardoor nemen de risico's voor gebruikers toe. Illegale dealers gaan het middel verkopen in plaats van de huidige, legale verkopers. Dan is goede voorlichting of advies ook niet meer mogelijk. Het zou beter zijn om de huidige, legale verkoop te reguleren, door middel van het stellen van regels en voorwaarden aan de verkoop. Daarmee kun je excessen voorkomen, het gebruik in goede banen leiden en mensen goed informeren over de risico's.

Door het verbod zullen illegale dealers het middel gaan verkopen, in plaats van de huidige, legale verkopers. Dat leidt tot een toename van de criminaliteit, meer inzet van politie en justitie, etc. De groep gebruikers van 3-MMC is nog beperkt, dus het effect van deze maatregel op de criminaliteit zal beperkt zijn.

Door het verbod zullen illegale dealers het middel gaan verkopen, in plaats van de huidige, legale verkopers. Dat betekent minder inkomsten, minder belastingopbrengsten en minder werkgelegenheid. De groep gebruikers van 3-MMC is nog beperkt, dus het effect van deze maatregel op de economie zal beperkt zijn.

De productie wordt illegaal, waardoor er geen controle meer mogelijk is op het productieproces. De productie van illegale, synthetische middelen leidt tot veel chemische afvalstoffen. Die worden noodgedwongen in de natuur gedumpt, want illegale producenten kunnen deze stoffen nergens inleveren.

Een verbod op 3-MMC zal weinig effect hebben voor het imago van Nederland in het buitenland.

De meeste gezondheidsincidenten met XTC zijn te wijten aan te hoge doseringen. Hoe hoger de dosering, hoe hoger de kans op bijwerkingen of ernstige incidenten. Het reguleren van de productie en verkoop van XTC zal leiden tot veiliger gebruik. Als mensen weten hoeveel werkzame stof er in een pil zit kunnen ze hun gebruik daarop afstemmen. Daardoor zal het aantal incidenten afnemen.

Als de productie en de verkoop van XTC wordt gereguleerd, ontstaat er een alternatief voor de illegale markt, waar vooral drugscriminelen van profiteren. Als de vraag naar illegaal geproduceerde XTC voor een belangrijk deel komt te vervallen, zal de drugsgerelateerde criminaliteit afnemen.

Als de productie en de verkoop van XTC wordt gereguleerd, dan komen er nieuwe kansen op de arbeidsmarkt. Dit leidt tot meer belastinginkomsten. Tegelijkertijd zal de drugsgerelateerde criminaliteit afnemen. Daardoor kan de overheid zich meer gaan richten op andere zaken dan het bestrijden van ondermijning en drugsgerelateerde criminaliteit.

Als de productie en de verkoop van XTC wordt gereguleerd, kunnen strenge eisen worden gesteld aan het productieproces. Tegelijkertijd zal de drugsgerelateerde criminaliteit afnemen. Daardoor zal het aantal illegale dumpingen van drugsafval in de natuur afnemen.

Het imago van Nederland in het buitenland kan onder druk komen te staan als de productie en de verkoop van XTC wordt gereguleerd.

Een verbod zal er vooral toe leiden dat lachgas niet meer in het openbaar verkocht wordt, zoals online of in de horeca. Daardoor zal het totale aantal gebruikers afnemen. Maar een deel van de mensen zal doorgaan met het gebruik van lachgas, ondergronds en zonder toezicht. De problemen met lachgas ontstaan vooral bij ongecontroleerd, excessief gebruik. Daar zal een verbod weinig aan veranderen. Als lachgas alleen nog maar verkocht wordt door verantwoordelijke verkopers met een vergunning, dan kunnen regels worden gesteld, zoals een leeftijdsgrens, maximum hoeveelheid, goede voorlichting, een waarschuwing op de verpakking, etc. Daar kan streng op worden gehandhaafd. Dat is uiteindelijk veel beter voor de volksgezondheid.

Als lachgas wordt verboden, zal het aantal illegale verkopers naar verwachting flink toenemen. Het is immers een lucratieve handel en de vraag naar lachgas blijft bestaan. Door lachgas niet te verbieden, maar te reguleren en ervoor te zorgen dat lachgas uitsluitend verkocht wordt door verantwoordelijke verkopers met een vergunning, kan worden voorkomen dat lachgas straks door criminelen wordt verkocht.

Door een verbod verdwijnt lachgas in de illegaliteit, waarbij de winst naar criminelen gaat. Als lachgas daarentegen alleen nog maar verkocht wordt door verantwoordelijke verkopers met een vergunning, dan is dat goed voor de werkgelegenheid en dus ook voor de economie.

Als lachgas alleen nog maar verkocht wordt door verantwoordelijke verkopers met een vergunning, kan er bijvoorbeeld statiegeld worden geheven op cilinders en andere verpakkingen. Dat scheelt een heleboel rotzooi, die anders gewoon wordt achtergelaten in parken en op pleinen.

Ik denk dat de keuze om de verkoop van lachgas te reguleren in plaats van te verbieden weinig impact zal hebben op het imago van Nederland in het buitenland.

Voor mensen die in Nederland wonen zal deze maatregel weinig effect hebben, omdat zij gewoon naar de coffeeshop kunnen blijven gaan. In de grote steden zal het aantal straathandelaars toenemen, om toeristen te voorzien van cannabis. Naast hasj en wiet verkopen zij ook andere middelen (harddrugs). Op straat is er geen scheiding der markten, leeftijdsgrens, kwaliteitscontrole of preventie.

In de grote steden zal het aantal straathandelaars toenemen om toeristen te voorzien van cannabis. Naast hasj en wiet verkopen zij ook andere middelen (harddrugs). Dat betekent meer illegale drugshandel, meer politie-inzet, meer overlast en meer onveiligheid. De illegale drugshandel zal een deel van de handel van de coffeeshops overnemen en nog meer winst maken. Daardoor draagt deze maatregel bij aan de verdere ondermijning van de samenleving.

In de grote steden zullen sommige coffeeshops worden gesloten, omdat er minder klanten komen. De toeristen zijn er wel, maar ze mogen niet meer naar binnen. Dat heeft gevolgen voor de werkgelegenheid (minder banen) en het zorgt voor minder belastinginkomsten. Daar tegenover moet de overheid meer geld uitgeven aan toezicht en handhaving om straathandelaars aan te pakken die toeristen voorzien van cannabis en andere middelen (harddrugs).

Naar verwachting zal deze maatregel weinig effect hebben op het milieu.

Nu steeds meer landen overgaan tot het legaliseren van cannabis zullen sommige landen vreemd opkijken. Nederland gold immers jarenlang als gidsland, waar het ging om verstandig en pragmatisch drugsbeleid. Andere, meer conservatieve, landen zullen het besluit van Nederland toejuichen. Bovendien is het nog maar zeer de vraag of deze maatregel echt een bijdrage zal leveren aan het verminderen van het aantal toeristen. Drugs (en coffeeshops) horen bij Amsterdam, net als een bezoek aan de Wallen. Als toeristen straks worden geweigerd bij de deur van een coffeeshop, dan staan de straatdealers klaar om hen te voorzien van hasj, wiet of andere middelen (harddrugs). Op straat is er geen scheiding der markten, geen leeftijdsgrens, geen kwaliteitscontrole en geen preventie. Het weren van toeristen uit de coffeeshops zal eerder leiden tot meer illegale drugshandel, meer politie inzet, meer overlast en meer onveiligheid dan tot minder toeristen.